Jaka przyszłość dla Europy?

Kolokwium z dnia 6 listopada 2021 roku - Wystąpienia :

Pierre LARROUTUROU, poseł do PE, Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim

Olivier VEDRINEProfesor (h.c.), przewodniczący Kontynentalnego Klubu Unii Europejskiej, ekspert UE, dziennikarz, członek Komitetu Sterującego Stowarzyszenia Jean Monnet

Moderator: Gianluca PASTORELLI Wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Jean Monnet.

Handlarz koniakiem, francuski urzędnik międzynarodowy, bankier międzynarodowy, Jean Monnet jest uważany za jednego z "ojców Europy". Urodzony w Cognac, Charente, 9 listopada 1888 roku, zawsze zaskakiwał śmiałością swoich projektów i pragmatyzmem. Otrzymawszy w 1976 r. honorowy tytuł Honorowego Obywatela Europy, przyznawany przez Radę Europejską Unii Europejskiej osobie za wybitne zasługi w promowaniu budowy Europy, niezaprzeczalnie przyczynił się do budowania Europy i nadawania jej konkretnej formy za życia.

W swoich Pamiętnikach napisał: "Zawsze myślałem, że Europa powstanie w kryzysach i że będzie sumą rozwiązań tych kryzysów.
Widział szanse w kryzysach, które przechodziła ludzkość czy Europa. Przedstawił więc swój rewolucyjny projekt utworzenia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS) w latach 50-tych, Deklarację Schumana w latach '55-'57, projekt Europejskiej Wspólnoty Obronnej (EDC), Komitet Działań na rzecz Stanów Zjednoczonych Europy...
Ciągle patrzył w przyszłość i był człowiekiem czynu.
Dla Jeana Monneta kryzysy były przesłankami do ewentualnego wyjścia z kryzysu, jak to pokazał w przypadku Europy obecny kryzys związany z COVID-19. Czy ten wizjonerski duch wciąż pozostaje w decyzjach dzisiejszych przywódców politycznych na szczeblu europejskim? Czy Europa Zdrowia, nowy budżet "EU Next Generation", konferencja w sprawie przyszłości Europy, nowy projekt ALMA ogłoszony przez Ursulę von der Leyen 15 września podczas jej przemówienia o stanie Unii #SOTEU ... to przykłady odbicia się Europy w czasach kryzysu?

Choć Monnet przewidywał budowę Europy w celu rozwiązywania problemów europejskich, jego wizja miała charakter globalny, przywiązywał dużą wagę do pokoju. Wierzył w równość ludzi i narodów, a na każdym kroku podkreślał znaczenie człowieka. Czujny humanista, zachował pragmatyzm i stwierdził, że "ludzie akceptują zmiany tylko w konieczności, a konieczność widzą tylko w kryzysie" (Pamiętnik s 129).